De wolven, zij huilen, gevaarlijk verwond
de vogel gedood, en als as op de grond
dan is daar de dood, zij kwam onverwacht
en nam je geliefde, in duistere nacht
De dood is een gruwel, een aak’lig zwart ding
Het kwam en het greep je, het nam iets en ging
Geef lucht aan je pijn, wees lief voor de smart
Pas dan is daar ruimte, een pak van je hart.
Geduld, oh geduld, je hoeft niet te kiezen
Je hart, je hoofd, je verstand niet verliezen
Hou vast, als vanzelf, hou vast aan je zelf
Laat gaan, laat bestaan, niet langer de held
En dan is daar adem, ja dan is daar lucht…….
Opnieuw is er leven, een intense zucht
Geen angst meer, geen woede, geen wanhoop, geen haat
Niet langer het duister, maar open gelaat
Je ogen weer nuchter, het duister voorbij
Je dagen in stilte, in leven, en vrij
Het zonlicht, de warmte, het mag er toch zijn
Na afscheid, na rouwen, na tranen, na pijn
Dus geef het bestaansrecht maar niet elk moment
nooit vanzelfsprekend, en niet aan gewend
maar leg het op tafel en kijk er maar naar
Het mag daar wel liggen, het is al zo zwaar
Hoe kan je verwerken, hoe krijgt het een plaats
Laat gaan toch, het hoeft niet, het is niet de baas
Pas als het bestaan mag, pas dan minder pijn
Het is er, het was er en zal er steeds zijn
Reactie plaatsen
Reacties