Heerlijk. Het is droog en het ziet er weer vriendelijk uit buiten. Als het koud is, gaat de houtkachel ’s avonds weer lekker aan. Maar ik hoop eerlijk gezegd dat het zonnetje erdoor komt. En dat we nog even naar buiten kunnen. En als het vandaag niet kan, dan morgen.
Ik kan wel altijd werken en poetsen, maar het moois dat er vandaag buiten te zien is, kan morgen alweer vervlogen zijn. November… het is een maand waarin ik soms somber ben. Omdat alles weer overgaat en voorbij is. Het geeft zo’n rommel. Het is donker, nat en koud. Maar tegelijkertijd houdt het een nieuwe belofte in. De belofte van het voorjaar, die zich ieder jaar weer, na de winter aandient. Wonderlijk! Zo mooi en bijzonder. Zonder licht geen donker, zonder kou geen hitte, zonder tranen geen vreugde. Ik weet wat het is om somber te zijn, of verdrietig omdat het even tegenzit. En dan is november niet echt de meest effectieve maand om er bovenop te komen.
Om toch die lange donkere dagen door te komen, is er altijd wel afleiding. Een verjaardag, een warme kachel. Lekker eten. Goed gezelschap. Maar soms ook een nieuwe film! Mijn dochters en ik hebben alles van Harry Potter gezien, dus hopelijk is er weer eens iets nieuws op komst. Ik vond het als kind al heerlijk om te fantaseren over van alles wat onmogelijk was. Vliegen, bijvoorbeeld. Is dat het ontvluchten van de werkelijkheid? En was dat vroeger misschien ook zo? Ik was een dromer en liep daardoor tegen lantaarnpalen en trapte in de hondenpoep. Tegenwoordig noemen ze zulk gedrag autisme. Ik noem het gewoon een creatieve geest. Een ding weet ik wel; het maakt me blij. En alles wat een mens blij maakt, lijkt me wel oké….
Reactie plaatsen
Reacties