Alles komt in orde

Overmand door emoties loopt de jonge vrouw weg. Weg van het huis waar ze zoveel  tranen had laten vallen. De woning aan het smalle straatje had haar geen geluk gebracht. Sowieso was het leven met al haar facetten haar niet goed gezind geweest.

De knal van het klaphekje dreunt na in haar hoofd. Het herinnert haar aan de dichtslaande deuren en het geschreeuw in diezelfde woning.

Is het dan nu echt voorbij? Is hier dan een nieuwe start? Nu, op dit moment? De man die zeven jaar zijn best had gedaan om haar kapot te maken is achtergebleven. Hij zit op de oude bank en heeft zijn handen voor zijn gezicht, zijn ellebogen op zijn knieën. Op de salontafel staan lege flessen. De gekleurde etiketten verraden wat er in gezeten heeft. Het is een bonte verzameling en het decor zou een mooi affiche kunnen zijn voor de aankondiging van een bijeenkomst voor anonieme alcoholisten.

Dan staat de man met veel moeite op. Hij probeert op tijd de wc te bereiken maar is nauwelijks in staat om te lopen. Hij komt tot stilstand tegen de deurpost en gooit dan zijn complete maaginhoud eruit. Het klettert op de vloer en de man zakt door zijn knieën en zit als een hoopje ellende ineengedoken. Hij wil maar één ding en dat is slapen en nooit meer wakker worden.

De vrouw loopt alsof haar leven ervan afhangt. Ze rent bijna, haar toekomst tegemoet. Schichtig kijkt ze om maar de lange straat achter haar is verlaten. Ze nadert de bushalte en niet lang daarna stapt ze in de bus, een onbekende wereld in. De huizen en gebouwen flitsen aan haar voorbij. Ze ziet het wel maar neemt het niet echt waar. Deze dag zou komen en in haar hoofd heeft ze haar plan al zo lang gerepeteerd. Ze heeft een brochure van het gemeentehuis in haar tas, daar gaat ze eerst naar toe om haar situatie uit de doeken te doen. 

Ze loopt door het centrum van de grote stad, ze is zojuist bij het gemeentehuis geweest waar ze zich heeft laten uitschrijven uit het adres waar ze zich jarenlang had laten kleineren. Eindelijk is het voorbij.

Terwijl ze langs de etalages loopt zonder werkelijk te zien wat zich achter het glas bevindt, verbaast ze zich ineens over het feit dat ze hier nu kan lopen en dat ze dan toch de stap genomen heeft zonder te veel tegenstand.

Vanavond gaat ze naar een vriendin, in een plaatsje aan de rand van de Veluwe. In de bus heeft ze haar gebeld en alles wat ze hoefde zeggen was: ‘Het is zover.’ Haar vriendin had uitgelegd waar de sleutel ligt zodat ze naar binnen kan.

Binnenkort deel 2.