Pubers en het loslaten ervan

Iemand schreef eens een boek over het puberbrein: ik heb het nooit gelezen maar ik kan me een voorstelling maken van de inhoud.

Inmiddels heb ik de leeftijd bereikt dat ik twee pubers ‘achter me heb liggen’, met andere woorden, ze zijn puber-af! Het waren weliswaar vrouwelijke pubers dus ik kan zeggen dat ik slechts voor vijftig procent ervaringsdeskundige ben. Nu pas adviseer ik: ‘wees gerust, het is een fase!’

Echter, de fases van destijds zagen er iets anders uit. Zwarte kleding, dito make-up, een boze houding, een 2^e gaatje in een oorlel, een snoepje pikken, liegen tegen mams: oh, wat leek dat allemaal heftig.

Jammer genoeg zijn de fases anno 2019 zo definitief. Gaten in oorlellen zo groot als euro’s, of de meest fantastische schilderijen op lichaamsdelen waar je ze liever niet zag.

Gelukkig blijf ik altijd van ze houden, ook al dragen ze twee gekleurde sokken en ook al word ik steeds ouderwetser in hun ogen. Iedere adolescent weet hoe een HDMI-kabel eruit ziet en elk kind vindt heel zelfstandig de weg in de meest vreemde steden met behulp van google maps. Ik vroeg een tijdje geleden eens: als ik met de tomtom naar het buitenland rijdt, blijft hij dan wel gewoon Nederlands tegen mij praten? Dat leek heel komisch, maar ik wist werkelijk niet hoe het zat.

Ik meen me te herinneren dat ik ze leerde hun fietsband te plakken maar het is toch veel eenvoudiger om dat de fietsenmaker te laten doen?

En ja, ik roep nog steeds: ‘Het is een fase!’, omdat ik de worsteling zie in de ogen van de andere vaders en moeders, en ze dolgraag wil helpen in de hel van hormonale schommelingen. De wanhoop is soms groot en geen enkel advies dekt de lading. En dan heb ik het in dit proces van loslaten niet eens gehad over alcohol of drugs. Want vertel me eens, wanneer komt dan dat moment van bezinning? Hoe oud zijn ze als ze ineens burgerlijk gehoorzaam worden? Dat ze plotseling ouderwets trouwen in een sneeuwwitte trouwjurk? Komt er werkelijk een moment dat ze heel verstandige dingen zeggen, en fruit gaan eten? Op tijd naar bed, of een bekende bloes die ineens gestreken is?

Het enige advies dat ik nu kan geven: als ze nu pas drie jaar zijn, geniet er dan alsjeblieft van! Laat je niet afleiden door een vieze luier, raak niet van streek door de mazelen want het is peanuts! Het is slechts kinderspel. En nog één tip: sla die digitale foto’s op en bewaar ze op meerdere plekken, het liefst in de cloud. Dat snap ik dan weer wel. Want in 2008 crashte onze pc, en dat is het ergste dat een moeder met ukkepukken kan gebeuren.

Verder weet ik het ook niet. Vraag maar om advies aan een andere moeder. Samen staan we sterk.