Het blauwe veertje

Het was 1 januari 2002. De euro werd die dag definitief ingevoerd, de gulden afgeschaft. De straat was wit, er was die nacht veel sneeuw gevallen. De natuur had zich niets aangetrokken van mijn sombere gedachten: de wereld was oogverblindend licht en wit, ondanks het geweld van het vuurwerk. De champagne had gevloeid, en het was een hele rare, emotionele nacht geweest.

Ik liep met de hond in de witte wereld en er was verder niemand op straat. Iedereen sliep nog, iets met een roes uitslapen: de stilte was werkelijk oorverdovend en het wierp me terug op mezelf. Die nacht was mijn toenmalige man voor altijd vertrokken naar zijn nieuwe huisje. Ik kan nu, na al die jaren, niet zo goed omschrijven hoe ik me toen voelde, daar in de sneeuw. Het was een bizar gevoel, dat kan ik je wel vertellen.

Honderd meter van ons huis viel mijn oog plotseling op een blauw veertje: het veertje van de Gaai! Wat ongelooflijk bizar, dat ik dat nu vond. Absoluut niet logisch, want vogels ruien in het najaar. Bovendien lag dit veertje vers in de sneeuw, alsof er net voor mij iemand was geweest, en het veertje daar voorzichtig neergelegd had. Het lag vlakbij een rode brievenbus, in een standaard woonwijk. Ik weet nog dat ik dacht: dit is bijzonder! Vanaf nu zal dit veertje symbool staan voor iets mooiers dan dit moment. Ook al voel ik me belabberd en moederziel alleen, dit veertje staat garant voor betere tijden! Het veertje ging mee naar huis, en vanaf dat moment heeft het een speciale betekenis voor mij.

De Gaai zelf? Een brutale vogel. Een vlerk. Bovendien is hij slim, en in staat een enorme voorraad eikels en beukennootjes aan te leggen, tussen de bladeren, en onder de grond. Dit doet hij vaak in het najaar, om daarmee de winter door te kunnen komen. Best een verstandige vogel eigenlijk. Het bijzondere daarvan is, dat hij of zij altijd de eikels terug weet te vinden. Hij verstopt er duizenden in zijn hele leven, en komt zo niets tekort! Hij hamstert in goede tijden, zodat de magere maanden te overbruggen zijn.

Als ik nu een gaaienveertje vind, geef ik het door aan iemand die het hard nodig heeft! Iemand die in een moeilijke periode zit. In magere jaren. En ik vertel er dan bij: ‘nu gaat het slecht, en je leven is zwart en somber: maar dit veertje is een teken, dat er een moment zal komen dat het beter met je gaat, en dat er weer een stijgende lijn zal zijn. Het staat voor moed, doorzettingsvermogen en een nieuw begin!’